Somalisch asielgezin met 15 kinderen krijgt twee huizen, zorgt voor veel ophef in Nederland (video)
25 november 2024In Nederland struikel je misschien niet over gezinnen van vijftien kinderen, maar in Weert hebben Quasim Sid en Dhaahin Madoobe het voor elkaar gekregen om een plek in de spotlight te veroveren. Dit gezin, groter dan sommige voetbalteams, heeft de Limburgse gemeente op creatieve wijze aan het denken gezet over huisvesting. Want ja, waar laat je een gezin dat meer schoenen in huis heeft dan de gemiddelde schoenenwinkel?
De oplossing? Twee voormalige woongroepwoningen werden samengevoegd tot één groot thuis, met een royale woonkamer waar je bijna een buurtfeest in kunt organiseren. Toch, zelfs met deze luxe, blijft het een uitdaging om met vijftien kinderen een beetje overzicht te houden. “We noemen het geen woonkamer meer, maar een overlevingsruimte,” grapte Quasim ooit tegen een buurman.
De woningen, elk zo’n 100 vierkante meter groot, waren ooit bedoeld voor mensen met een beperking. Nu bieden ze onderdak aan een bijzonder verhaal: Quasim en Dhaahin vluchtten in 2010 met hun twaalf kinderen uit Somalië. Onderweg naar Nederland groeide het gezin nog met drie nieuwe gezinsleden. Sinds hun aankomst hebben ze hun weg in Nederland gevonden, maar hun bijzondere woonsituatie zorgt voor verdeeldheid.
Kritiek en discussies
Op sociale media is hun verhaal voer voor discussie. Mensen hebben het al snel over de kosten die aan de huisvesting verbonden zijn, vaak zonder alle feiten te kennen. Paragnost Joris Golstein – wiens voorspellingen vaker nét naast zitten – gooide olie op het vuur door de kosten te overdrijven. Toch raakt de kritiek wel een gevoelige snaar: de woningnood in Nederland. Veel Nederlanders worstelen immers om een betaalbare woning te vinden, en een oplossing als deze roept automatisch vragen op over eerlijkheid.
Een blik op de toekomst
Ondanks alles blijven Quasim en Dhaahin optimistisch. Van de vijftien kinderen zijn er inmiddels vijf uitgevlogen, wat voor iets meer ademruimte zorgt. Toch blijft het een bijzondere opgave om een groot gezin te runnen, zelfs met een woning die lijkt te zijn ontworpen voor een kleine commune. Het gezin zelf ziet hun situatie als een nieuwe start en benadrukt hoe dankbaar ze zijn voor de hulp die ze hebben gekregen.
Hun verhaal is niet alleen een inkijkje in de uitdagingen van een groot gezin, maar ook een spiegel voor de Nederlandse samenleving. Het roept vragen op over hoe we omgaan met woningnood, nieuwkomers, en de verdeling van schaarse middelen. Maar laten we eerlijk zijn: als je erin slaagt om een huishouden van vijftien kinderen draaiende te houden, verdien je eigenlijk sowieso een lintje – of op z’n minst een heel groot koffiezetapparaat.
Bekijk de video hier:
Hoe huis je een gezin dat groter is dan de gemiddelde Netflix-abonnementsdeling? In Weert wisten ze er raad mee: twee woningen samenvoegen en hopen dat het past. Het gezin van Quasim Sid en Dhaahin Madoobe, met maar liefst vijftien kinderen, zorgde niet alleen voor logistieke uitdagingen, maar bracht ook de nodige ophef met zich mee. Want ja, als je vijftien kinderen hebt, roept dat bij sommigen nu eenmaal vragen op. “Hoeveel ontbijtgranen gaan daar wel niet doorheen?” was nog de mildste opmerking op sociale media.
De uitdaging van huisvesting voor een groot gezin
De oplossing van de gemeente Weert was allesbehalve standaard. Quasim en Dhaahin kregen twee voormalige woongroepwoningen, elk 100 vierkante meter groot, die voorheen werden gebruikt door mensen met een beperking. De woningen werden samengevoegd tot één groot thuis, met een woonkamer die zelfs voor een kinderdisco geschikt zou zijn. Ondanks de extra ruimte blijft het een uitdaging om alles soepel te laten verlopen met zoveel kinderen. Maar dat weerhoudt het gezin er niet van om een nieuw leven op te bouwen.
De vijf oudste kinderen zijn inmiddels uitgevlogen, wat een beetje ademruimte biedt. Toch blijft de woning een centrum van activiteit en drukte. Quasim en Dhaahin, die in 2010 vanuit Somalië naar Nederland vluchtten, hebben in die tijd niet alleen een nieuw thuis gevonden, maar hun gezin ook uitgebreid. Het stel begon hun reis met twaalf kinderen en arriveerde met vijftien. “Als je op reis bent, neem je blijkbaar meer mee dan alleen een koffer,” grapte een buurman eens.
Maatschappelijke discussie: bewondering of kritiek?
Het verhaal van dit gezin raakt aan meerdere gevoelige thema’s, zoals de woningnood, vluchtelingenopvang en de verdeling van schaarse middelen. Voor sommige mensen is het een inspirerend verhaal van doorzettingsvermogen en familiebanden. Voor anderen roept het juist vragen op over eerlijkheid: waarom krijgen zij een woning terwijl duizenden Nederlanders op een wachtlijst staan?
Paragnost Joris Golstein, die zich vaker in debatten mengt met ongefundeerde cijfers, noemde de huisvestingskosten “belachelijk hoog.” Hoewel zijn rekensom niet helemaal klopte, raakte hij wel een gevoelige snaar. Nederland kampt immers met een enorme woningnood, en voor veel mensen voelt het alsof zij worden overgeslagen in de zoektocht naar een betaalbare woning.
Een bredere blik
Het verhaal van Quasim en Dhaahin biedt meer dan alleen aanleiding tot discussie. Het laat zien hoe complex de uitdagingen rondom integratie en huisvesting zijn. Het gezin heeft niet alleen een nieuwe thuisbasis gevonden, maar symboliseert ook hoe Nederland worstelt met het vinden van oplossingen voor grote maatschappelijke vraagstukken.
Toch is er ook ruimte voor positiviteit: de kinderen krijgen onderwijs, het gezin heeft stabiliteit, en de buurt heeft misschien wel het leukste kinderfeest van Weert. Terwijl de discussies doorgaan, blijft één ding duidelijk: of je nu wel of niet begrijpt hoe ze alles draaiende houden, het verhaal van dit gezin is een herinnering aan de kracht van familie en de uitdagingen die daarbij komen kijken.
