Anja, 58 jaar, stond op het punt een nostalgisch moment te beleven – een warme oliebol in haar hand, de geur van poedersuiker in de lucht. Maar haar glimlach verdween snel toen ze de prijs hoorde: twee euro vijftig voor één oliebol. “Ik dacht dat ze een grapje maakten,” zegt ze, terwijl ze het bonnetje nog eens bekijkt. “Maar nee, ik moest écht afrekenen. Twee euro vijftig! Voor dat geld kreeg je vroeger bijna een hele kraam.”

Als kind genoot Anja juist van dit soort momenten. Samen met haar moeder liep ze in december steevast naar de oliebollenkraam. “Voor een gulden hadden we genoeg voor het hele gezin. Het was een simpel plezier, zonder gedoe.” Die tijd lijkt echter voorgoed voorbij. Anja begrijpt dat de prijzen stijgen, maar vindt het moeilijk te verteren. “Een oliebol moet een klein geluksmomentje blijven. Geen luxeproduct.”

Veel mensen delen haar frustratie. De buurvrouw van Anja bakt ze bijvoorbeeld zelf. “Veel goedkoper,” zegt ze. Maar voor Anja is het niet alleen de oliebol die telt. “Het gaat om de sfeer bij de kraam. Die geur van versgebakken oliebollen, de gezelligheid. Dat kun je thuis niet nabootsen. En dat stukje magie verdwijnt als je de prijs niet kunt betalen.”

Toch ziet ze ook de andere kant van het verhaal. “De kraamhouders hebben het ook zwaar. Alles wordt duurder: ingrediënten, energie, noem maar op. Maar moet een oliebol echt bijna drie euro kosten? Het voelt gewoon niet eerlijk.”

Volgens Anja is de oliebol meer dan alleen een snack. “Het hoort bij de feestdagen. Het is traditie, nostalgie. Maar als het zo duur wordt, is die traditie straks alleen nog voor de mensen die het kunnen betalen.” Ze vraagt zich hardop af hoe ver het kan gaan. “Wat is het volgende? Tien euro voor een oliebol? Het slaat nergens op.”

Terugkijkend op haar aankoop voelt Anja zich dubbel. “Ik wilde eigenlijk zeggen: laat maar zitten. Maar ik stond al in de rij en die man keek zo vriendelijk. Dus ik heb het gedaan, maar eerlijk? Het voelde niet goed.” Ze hoopt dat de oliebol ooit weer wordt wat het was: een eenvoudige lekkernij die iedereen zich kan veroorloven. “Ik wens dat voor de feestdagen. Dat iedereen gewoon een oliebol kan kopen zonder zich schuldig te voelen.”

Of ze dit jaar nog een oliebol gaat halen? Ze twijfelt. “Misschien niet,” zegt ze met een zucht. “Maar ik blijf hopen dat het ooit weer anders wordt. Een oliebol is een stukje geluk, en dat zou voor iedereen bereikbaar moeten zijn.”

Bron: Trendyvandaag.nl