Toen ze op een zonnige middag in een overvolle bus stapte, verwachtte een vrouw alles behalve een sociale les. Haar oudere vriendin, die ondanks haar leeftijd nog aardig vitaal is, moest echter het hele ritje staan omdat niemand bereid was haar een zitplaats aan te bieden. “Zelfs de kinderen zaten prinsheerlijk op hun stoelen, alsof ze de nieuwe generatie koninklijkheden waren,” grapte ze later. Maar haar teleurstelling was serieus: wat was er gebeurd met de beleefdheid in het openbaar vervoer?

Het lijkt misschien een kleinigheid, maar het opgeven van een zitplaats in het openbaar vervoer is een basisregel van sociale etiquette. Je maakt plaats voor ouderen, zwangere vrouwen of mensen met een handicap. Simpel, toch? Maar tijdens deze busrit naar de zee bleek dat idee niet overal meer te leven. De vrouw deelde haar verbazing online, wat een stroom reacties op gang bracht. Waarom hebben we deze simpele vorm van beleefdheid uit het oog verloren?

Haar vriendin, eind zeventig en met wat moeite om haar evenwicht te bewaren, had zeker baat gehad bij een zitplaats. Terwijl de bus hobbelde over de weg, hield ze zich vast aan de handgrepen, zichtbaar ongemakkelijk. Rondom hen zaten kinderen van alle leeftijden comfortabel in hun stoelen, ouders erbij, die zich ook niet geroepen voelden iets te doen. De vrouw vroeg zich af of het nu echt zo moeilijk was om een kind even op schoot te zetten of vriendelijk een stoel aan te bieden. “Misschien dachten ze dat mijn vriendin meedeed aan een wedstrijd ‘bus-surfen’, maar die prijs wint ze liever niet,” merkte ze cynisch op.

Op Mumsnet, waar ze haar ervaring deelde, laaide een levendig debat op. Sommigen vonden dat volwassenen en kinderen gewoon hun zitplaatsen moesten aanbieden. Anderen benadrukten dat kinderen moeilijker hun evenwicht bewaren in een rijdende bus en dat het dus veiliger is als ze blijven zitten. Maar de meerderheid was het eens dat ouders een belangrijke rol spelen in het aanleren van beleefdheid. Als zij hun kinderen niet laten zien hoe je vriendelijk en behulpzaam bent, hoe leren ze het dan?

Een ander belangrijk punt dat naar voren kwam in de discussie, was dat volwassen reizigers vaak denken dat iemand anders wel iets zal doen. Het resultaat? Niemand doet iets. Het lijkt erop dat beleefdheid in het openbaar vervoer een gedeelde verantwoordelijkheid is, en dat volwassenen hierin het goede voorbeeld moeten geven. Als ouders hun kinderen leren om op te staan voor een oudere of iemand die hulp nodig heeft, kweken ze een generatie die elkaar helpt – in plaats van elkaar negeert.

De vrouw hoopt dat haar verhaal anderen aanmoedigt om eens vaker om zich heen te kijken in het openbaar vervoer. En als ze weer een volle bus instapt, weet ze in elk geval zeker dat haar vriendin niet wankelend door de bochten hoeft te staan. Of, zoals ze afsluit: “Misschien moet ik gewoon voortaan een bord meenemen met daarop: ‘Gratis karma-punten voor een zitplaats!’”

Bron: Mumsnet/ The Mirror